معنی ترشرو و اخمو

عابس

اخمو، بداخم

ترشرو

عبوس و همیشه اوقات تلخ.

عبوس و همیشه اوقات تلخ

اخمو

ترشرو

ترشرو، ترشروی، گرفته

ترشرو. [ت ُ / ت ُ رُ رو] (ص مرکب) آنکه دارای روی درهم کشیده بود. (ناظم الاطباء). ترش رخساره. (مجموعه ٔ مترادفات):
ترشروئی، ابوالعباس نامی
نشسته بر بساط آل عباس.
سوزنی.
چو مرد ترشروی تلخ گفتار
دم شیرین ز شیرین دید در کار.
نظامی.
می دود بی دهشت و گستاخ او
خشمگین و تند و تیز و ترشرو.
مولوی.
زین ترشرو خاک صورتها کنیم
خنده ٔ پنهانْش را پیدا کنیم.
مولوی.
- ترشرو بودن، بدخلق بودن. روی در هم کشیده بودن:
گر ترشرو بودن آمد شکر و بس
همچو سرکه شکرگوئی نیست کس.
مولوی.

اخمو. [اَ] (ص نسبی) در تداول عامه، آنکه هماره ابرو درهم کشیده دارد. که بسیار اخم کند. بداخم. عبوس. کاسف الوجه.

(اَ) (ص.) (عا.) ترشرو، بداخلاق.

بداخلاق، بداخم، بدخو، ترشرو، عبوس

(صفت) ترشرو همیشه اوقات تلخ.

عبوس و همیشه اوقات تلخ.

مزاجی، مشاکس

1759